حاله

فلسفة عداد اشاره المرور

سرحت فى عداد اشارة المرور . فى الارقام اللى بتعد تنازلى 45 44 43 42 41 40 ..........................

سرحت فيها اتخيلت ان ده عداد عمرى وان الارقام دى هى رصيدجى من الايام اللى ليا علشان اعيشها على ارض العالم ده وكل يوم بينقص من الايام دى يوم لحد ما يتصفر العداد .

خلصت الاعداد ال 45 فى العداد واتصفر عداد اشاره المرور واتحول لون الاشاره الى اللون الاخضر .

اتحركت العربيه تمشى بعد توقف .

اتخليت ان انا العربيه دى وفى يوم من الايام يوم لما يتصفر عداد رصيدى من الايام الارضيه هتنور الاشاره اخضر فاتحرك ماشى .

ماشى رايح مكان بعيد اسيب الكوكب ده واروح لحته بعيده .بعيد جدا عن العالم ده .

بس لازم اسيب حاجه فى الكوكب ده تعرف اللى هيجى بعدى ان كان فيه حد هنا عاش اسمه احمد

لازم اسيب حاجه تاكد انى عشت واتعلمت على ارض الكوكب ده

اتعلمت من حاجات حصلت وبتحصل اتعلمت من فلسفه الحياه عليه

واتعلمت ان فيه ناس بتعيش وتموت وترحل عننا سواء لا فيه حاجه تفكرنا بيهم ولا حتى احنا نعرفهم

قررت انى ما كونش من الناس دول

واسيب بصمه على ارض العالم ده قبل الرحيل

قبل ما تدق اجراس موت واحد من العباد

قبل ما الاشاره تنور اخضر واسيب الكوكب ده

لازم يكون ليا رساله فى الايام اللى بعيشها

هى دى فلسفه عداد اشاره المرور

طنطا فى 16 يناير 2009